Mahalo!

We zitten nu in de lobby van ons hotel te wachten op de shuttle die ons naar het vliegveld gaat brengen. Nog 17 uurtjes vliegen en wat tijdverschil en dan zijn we al weer thuis! De tijd is echt omgevlogen! Het was echt een geweldige vakantie! We hebben echt ontzettend genoten! De laatste dagen hier op HawaïÏ hebben voornamelijk op het strand doorgebracht en hebben hier en daar een beetje geshopt. (We hebben onszelf getrakteerd op een nieuw horloge!)

Even wat vakantie-feitjes op een rij:

2444 mijl (3933 km.) hebben we rondgescheurd met onze auto
17 verschillende hotels (of motels, of hutjes) hebben we aangedaan
7 keer hebben we (maar) bij de Mcdonalds gegeten
14 keer (ongeveer) hebben we hamburgers gegeten
12 keer (ongeveer) hebben we pizza gegeten
2 keer (ongeveer) hebben we biefstuk gegeten
Ons favoriete onderwerp waar we het over hebben gehad is: (je raad het al) Eten!
Slechts 1 coktail achter de kiezen
Met de komende vluchten erbij zijn we7 keer opgestegen vanaf een vliegveld (waarvan 1 keer met een helicopter)
Met de komende vluchter erbij zijn we 7 keer geland vanaf een vliegveld (waarvan 1 keer met een helicopter)
In totaal hebben we gebruikt gemaakt van10 verschillende vervoersmiddelen
(voeten, fiets, auto, bus, trein, metro, tram, boot, helicopter en vliegtuig)

Zo zijn er nog vast heel veel feitjes te noemen, maar daar beginnen we maar niet aan!

Mahalo (bedankt in het Hawaïïaans) voor de belangstelling via mailtjes, smsjes en natuurlijk reacties onze weblog!

Groetjes Mark en José

Ontbijten met Johnny Depp

Dag 27
In het licht is LA stukken leuker! Eerst maar even de walk of fame zoeken. Deze ligt vlak achter ons hotel, dus die was zo gevonden! Voor een klein 'super'marktje namen we een ontbijtje. Zoals je in Hollywood verwacht aten we naast Johanny depp! (Nou ja, oké, ik geef het toe, het was een wannabe acteur die verkleed ging als Captain Jack Sparrow uti the Pirates of the Carribean. Daarna 'alle' sterren overgelopen en de beroemde hand- en voetafdrukken op de stoep voor Grauman's Chinese Theatre bekeken. Verder nog een kort zoektochtje naar de schoenen voor mijn broer Nico, (helaas, wie heeft er dan ook zo'n moeilijke smaak en schoenmaat, laatste poging op Hawaïï). Toen een ritje gemaakt door de heuvels van Beverly Hills. Aangezien we verkeerd zuinig zijn geweest (je kan voor twee dollar kaartjes kopen met de exacte locaties van de huizen van sterren) hebben we zonder het te weten langs de huizen van allerlei sterren gereden. We hebben de heg van Jennifer Aniston, de beveiligingscamera van Bette Midler en het 'doo not enter' bord van Jessia Simpson gezien! Ook zijn we door de straat van Ozzy Osbourn gereden! Vet cool, alleen geen enkele ster gespot natuurlijk...
Tijd om te shoppen op Rodeo drive! Als er iets niet goed is voor je (shop)ego dan is het daar rondlopen. Uiteraard loop je daar tegen de spijkerbroek, of tas, of zomerjurkje of horloge (of allemaal) van je leven. Maar een Guess spijkerbroek (hij was zo mooi!) van slechts 180 dollar (minimaal) was een klein beetje boven het budget. Dus we hebben maar geen poging gedaan iets te passen! Wel hebben een de meest lekker smoothie bij de Jamba Juice gehad en was de parkeergarage waar we stonden voor de eerste twee uurtjes gratis! Hebben we dat toch mooi even meegepakt! haha!
Via de Sunset Boulevard zijn we naar het Getty Park gereden, helmaal boven in de bergen staat het Observatory. Vanaf het Observatory heb jeen mooi uitzicht over LA en de bekende Hollywood letters. Ik had helaas de juiste lens niet bij me, dus waren de letters net wat te ver weg. Morgen toch nog even een poging doen!
In het appartementje, ja luxe hè?, waar we logeren zit een volledig uitgeruste keuken. Dus besloten we zelfs eens te gaan koken! Even gegoogled waar er een supermarkt in de buurt zat en toen op naar Vons. Vons is het babybroertje (of zusje) van Safeway een supermakrt die we tijdens de rondreis hebben ontdekt en we helemaal geweldig vonden. Vons deed hier niks aan onder dus leefden we ons helemaal uit! We hebben ons te goed gedaan aan gebakjes, minibakjes Ben & Jerry's ijs en nog veel meer lekkers (Je moet geen boodschappen doen als je al honger hebt). Voor het avondeten hadden we (oer-hollands) gebakken aardappeltjes een lekkere steak en zelfs groente! Meteen voor de volgende dag ook wat gehaald! Wat een (budget)planning weer!

Dag 28
Na ons zelfgemaakte ontbijtje (gebakken broodjes!) zijn we richtng Malibu gereden. Helaas zat het weer neit mee, bewollt dus onden we Malibu niet helemaal op zijn best zien. er waren nog wat die-hard surfers, mar i.v.m. geen golfje te bekkennen hebben we die ook niet in actie kunnen zien.
Santa Monica daar in tegen is een drukke bedoening. De bekende pier (met achtbaan..) staat vol met foute kraampjs (je naam op en rijstkorrel, een foute chinees die eesrt geld wilde zien voorat ie z'n trucje ging doen) je kent ze wel. Maar wel leuk om gezien te hbben. Toen wilde we naar Vencie Beach. Helaas was daar op dit tijdstip van de dag geen parkeerplekje in de wijde omgeving te krijgen. Aangezien we de komende dagen dagen nog wel starnd genoeg zien, hebben we dat plan maar afgeblazen. Via de haven, ja pap, je bootje ligt er nog!, zijn we weer naar Hollywood gereden. Nog snel even de letters opgezocht en die staan nu mooi op de foto!
Al-met-al is LA best een leuke stad, maar ik zou er niet meer aan besteden dan een dag of 3, 4. Verder hebben we de auto nog leegepakt, onze koffer verder ingepakt en toen snel gaan slapen wan dan is het sneller morgen! :)

Dag 29
Vroeg op om de auto in te leveren en te vertrekken naar het vliegveld van LA! het auto inleveren stelde niets voor, hij wordt vluchtig nagekeken, niets aan het handje, en toen met de shuttle naar het vliegveld. We hebben nooit echt lange rijen gehad dus hebben niet van te voren online ingecheckt, hadden we nu wel beter kunnen doen wat al aardig druk. Toen Mark in de rij stond heb ik nog even de koffers gewogen. Oei allebei eenhalve kilote veel. Gelukkig wordt er nauwelijks gecontroleerd of je echt te veel hebben en konden we zonder te betalen door! Weer door de douane, dit keer geen riem om en teenslippertjes aan dus dat was vlotjes gedaan. Na een starbucks-ontbijtje ik konden we al snel het vliegtuig in. We zaten dit keer weer in een drie-zits en vroegen ons af wie er ons kwam vergezellen. Oh nee, het zou toch niet die grote (lees brede) man zijn.. En ja, het was em.. Ik had geen armruimte over (Mark weet wel waar die gaat zitten) en hij heeft de hele vlucht geslapen (en gesnurkt).
Tijdens de vlucht wilde ik een foto van onszelf maken, maar helaas, helaas, mijn camera is nu helemaal dood. Hij wil niet meer scherpstellen en maakt nu ook geen foto's meer... Wat een *pieeep*zooi! Gelukkig hebben we het fototoestel van Mark nog, maar het is wel flink balen! En ongeluk komt in drie.. Lees straks maar verder bij dag 29!
Bij aankomst bij de bagageband zou er een mannetje voor ons klaar staan om ons op te halen, helaas stond ie niet klaar. Gelukkig kon ik een mannetje van de betreffende organisatie aan z'n jasje trekken en werden we alsnog snel naar ons hotel gebracht. De kamer is wat kleiner dan we aanvankelijk dachten, dus was uiteraard meteen beetje terleurgesteld. Maar het uitzicht maakt alles goed!We hebben vol uitzicht op het strand, echt prachtig. En het hotel ligt ook perfect. Straatje oversteken en je loopt op het strand! Heerlijk!
In verband met het tijdverschil (drie uurtjes met LA) hadden we op een raar tijdstip honger en hebben die gestild bij de Mac! Je krijgt hier ananas bij je menu's! Verder de avond niet veel meer uitgevoerd. Helaas hebben we geen internet op de kamer, dus typ ik de stukjes wel, maar moet ik maar even kijken wanneer ik ze kan plaatsen.. Jammer..

Dag 30.
Ontbeten bij een leuk tentje met pannenkoeken en wentelteefjes en nog een beetje geshopt (ik heb een nieuwe bikini!) en toen op het strand gelegen. En nu komt het:
Nadat we ons de middag wel vermaakt hadden, hebben we een bodyboard gekocht (soort kort surfplankje) omdat we dat iedereen hier zien doen en de golfen zijn er groot genoeg voor!
Vol goede moed geprobeerd, totdat we, bij de eerste poging, beiden onze voeten openhalen aan de stenen die op de bodem liggen. Ik heb 2 grote sneden aan mijn linker grote teen en stuk van de voet en Mark een hele diepe snee (nee, we konden het velletje niet meer vinden) aan zijn rechter grote teen. Dat van Mark bloede gigantisch en zat vol met zand.. (auw) Dus heb ik hem in bad gezet en als echte ehbo-er zijn teen ontsmet (hadden we gelukkig bij ons) en pleisters gehaald. Mark is deze avond dus uitgeschakeld, dus ik hebpizza gehaald.. Ik heb hem keurig verzorgd en hij mij want ik ben ontzettend verbrand.. Ik had overal factor 20, in mijn nek, schouders en gezicht factor 30 en op mijn neusje factor 50. De enige plek die niet is verbrand is mijn neus.. (Auw-2). Mijn rug ziet eruit als een brandweerwagen (alleen zijn die hier op Hawaïï geel!). We hebben een beetje pech op Hawaïï, maar we vermaken ons verder prima hoor met dit tropische klimaat! :)

LA is niet onze favo stad...

Mark vertelde dat hij kogelschoten had gehoord vannacht! Oké.. we zijn in LA! De hele vakantie hebben we ons nog veilig gevoeld, zowel in de grote stad als in de meest achterafdorpjes.
Maar toen we hier gisteravond in het donker aankwamen vonden we het toch niet echt geweldig.. We kijken straks wel even rond, misschien valt het in het licht allemaal nog wel mee!

Dag 23
We zijn vroeg uit Tusayan vertrokken om via de Route 66naar Lake Havasu City te gaan. De route 66 stelt op zich niet zo veel voor. Het is voornamelijk een lange weg recht door met wat leuke plaatsjes, ik had me er wel wat meer van voorgesteld. Voornamelijk het plaatje Oatman. Ze hebben daar echt moeite gedaan om toeristen te trekken, veel winkeltjes, saloons, een stelletje acteurs die een echt cowboy gevecht spelen. De echte trekpleister van Oatman zijn de wilde loslopende ezels. Jammer genoeg waren ze vandaag de weg kwijt, want wij hebben ze niet gezien! (Later in de bosjes nog een groepje, maar niks in 't dorpje, hadden wij weer! hihi!)
Het was inmiddels zo heet dat we zo snel mogelijk naar onze eindbestemming wilden. Heel avontuurlijk hadden we niks geboekt, dus zijn we via de plaatselijke VVV naar een leuk motelletje gegaan. Daar hebben we de halve avond in de airco gelegen totdat we het veilig vonden om naar buiten te gaan om af te koelen in de plaatselijke Safeway (grote supermarkt keten met de meest lekkere gebakjes en koekjes!).

Dag 24
Om de hitte voor te zijn, zijn we vroeg vertrokken uit Lake Havasu City, we hebben in en hoog tempo de hotspots van Lake Havasu bekeken en toen vertrokken naar Palm Springs.
We hebben een hotel in Palm Desert, een plaatsje wat aan Palm Springs vast ligt. Het bestaat voornamelijk uit dure hotels, dure villawijken, dure golfbanen en waarschijnlijk ook dure palmbomen! Ons hotel ligt vlakbij Indian Wells (voor de tennisfans).
We wilden eigenlijk naar Soak City een groot 'outdoor'subtropisch zwemparadijs, maar het was helaas al te laat. We zijn maar even gaan shoppen en zijn zonder enig resultaat terug gekomen. 's Avonds hebben we heerlijk gegeten bij Applebees, een vreselijk leuk restaurantje.

Dag 25
Na een matig, maar gratis, ontbijtje zijn we, avonturiers als we zijn, niet volgens plan naar Anaheim afgereisd. Daar hebben we via een website goedkoop een luxe hotel genomen om de volgende dag Disney te bezoeken. Omdat we tijd over hadden hebben we de kaartjes voor de volgende dag vast gehaald. Toen heerlijk gegeten bij Red Robin! De meest goddelijke cheeseburger met een aardbeiencocktail! (om alvast in Hawaiiaanse sferen te komen). Helaas was het gedaan met het mooie weer want op, hemelsbreed, nog geen 30 kilometer was een tornado gesignaleerd! Ik moet toegeven dat ik het beste een beetje eng vond! Gelukkig hebben we nacht gewoon in bed doorgebracht (en niet in de badkuip met een matras boven ons hoofd).

Dag 26
Vroeg op voor een dagje Disneyland! We hebben ontbeten bij Denny's (dat moet je gewoon een keer gedaan hebben). Mark kreeg ei, toast, pannenkoeken en bacon. Ik had een belgische wafel! Jammie! Beetje jammer dat we 20 dollar moesten betalen, dat doen we maar niet meer!

Gisteren hebben we een hopperticket gekocht om in beide parken te kunnen. Disneyland, een kopie zoals die in Parijs,en California Adventurepark. We hebben ons ontzettend vermaakt.
Diverse achtbanen, veel andere attracties, korte wachttijden, afgezaagde parade en 9 uur later zijn we weer vertrokken. Op weg naar LA.

de foto's volgen vanavond (voor jullie morgen)!

Palmbomen, Tornado's en Disneyland

Zomaar een aantal onderwerpen die vanavond (voor jullie vannacht) aan bod komen in een nieuw avontuur van Mark en José in de USA!
(haha! Net Bassie en Adriaan! Zing maar mee: Ja is Yes en Nee is No! wat een jeugdsentiment weer!)

Het is nu 8 uur 's avonds...

hier in Lake Havasu City, Arizona en het is nog steeds 106º F. Dat is ongeveer 41º Celcius!
Vanmiddag zaten we op 113, wat op 45º celcius uitkomt. Moet je nagaan hoe het afkoeld.. (Niet dus..) Na een vreselijk warme rit waarbij ze een paar litertjes zweet zijn verloren zijn we in dit leuke plaatjes aangekomen. Ze zijn hier in de 'ban' van de Londen Bridge. De orginele brug die over de Theems lag is in 1968 verkocht aan een Amerikaan diede brugin stukken liet verschepen en hem hier weer in elkaar zetten. Ze hebben er allerlei leuke typisch engelse huisjes bijgezet als een echte trekplijster. Morgenvroeg gaan we er nog even kijken, want vanmiddag was het met de 45 graden gewoon niet te doen!

Eerst nog even over de vorige dagen:

Dag 21

Het stukje van Flagstaff naar de Grand Canyon viel inderdaad wel mee. Gisteren kwamen we na een kort ritje aan in het plaatsje Tusayan. Een dorpje, bestaande uit hotels en restaurants (en misschien ook nog wat bewoners die allemaal in de toeristensector werken), vlak voor de ingang van de Grand Canyon. Ingecheckt in ons Best Western Hotel en ons geïnstalleerd in onze kamer. Vanuit ons hotel in Flagstaff had ik wat foldertjes meegenomen van leuke bezienswaardigheden rond de Grand Canyon. Wat voor iets leuks het is is nog eventjes geheim maar lees je hieronder wel! Via internet boeken wilde niet meer lukken omdat we zo last-minute waren, maar gelukkig kon de congiërge van ons hotel nog iets voor ons regelen!
De rest van de avond heeft Mark een beetje computerspelletjes zitten spelen en ik ben druk geweest met zwemmen en de was doen! Iedereen bleef dit keer bij zijn wasje zitten, dus heb ik maar een boek gehaald en netjes gewacht tot de was klaar was. (Niet dat er van lezen veel kwam want ik werd mijn oren van mijn hoofd gevraagd over 'the Netherlands' door allerlei Amerikanen! (die trouwens erg jaloers waren op ons aankomend Hawaïï tripje! woeh!)) We zijn vroeg gaan slapen want we moesten al om 7 uur aan het ontbijt zitten!

Dag 22

Na een lekker ontbijtje, nog nooit zo'n uitgebreid gratis ontbijt gehad!, reden we naar het vliegveld want:
We hebben een helicoptervlucht gemaakt!!
Hoe cool!! Samen met een koppen uit Singapour en piloot Philip hebben we boven de Grand Canyon bovengevlogen en hadden het beste uitzicht over de canyon die je maar kan krijgen! Drie kwartier en 100 foto's later kwamen we weer terug op het vliegveld.
De helicoptervlucht was zeer de moeite waard, als iemand deze kant op gaat moet ie dit zeker doen! Later op de middag zijn we het park nog ingeweest met de auto, maarnergens hebben we zo'n mooit uitzicht kunnen vinden dan vanuit de lucht!

De foto's volgen nog want nu ik dit typ is het te warm om iets uit te voeren en ga weer lekker op bedje liggen met de airco aan! (echt waar, met 40 graden 's avonds wil je gewoon niet anders!)

Jozef en Maria zijn er niks bij...

Naast de eerste letters van hun namen, hebben we nog meer met hen gemeen.
Maar dat later in het stukje...

Dag 19.
Na lekker geslapen te hebben, gingen we met de shuttlebus die door Zion Nation Park gaat naar het allerlaatste punt. Daar hebben we een hike gelopen naar de Narrows.
Als de rivier laag staat, wat nu niet het geval was, kun je gedeeltelijk langs en door de rivier naar een smalle canyon lopen. Helaas was dat vandaag niet mogelijk en moesten we de route weer terug lopen.
Omdat we eigenlijk te weinig tijd hadden en nog helemaal naar Bryce Nation Park moesten rijden, besloten we vroeg het park weer te verlaten. Zion is best een mooi park, maar volgensmij zijn we een klein beetje parkenmoe, want als je één rots heb gezien, dan heb je ze eigenlijk allemaal we gehad.. Op naar Bryce toe!
De rit er naar toe is echt prachtig. Je komt langs Red Rock Canyon, met zijn prachtige rode rotsen. De hitte sloeg wel weer toe, wat later bleek niet helemaal voorspeld was.
Ons huisje die we op een camping geboekt hadden ligt in het plaatsje Cannonville, wat niet uit meer bestaat dan een kerk (een hele grote, we zijn in Utah), benzinepomp annex winkeltje annex motel! En dus de camping. De eigenaar vertelde ons allerlei leuke bezienwaardigheden in de omgeving, maar zei dat we zeker eens terug moesten komen want in één nachtje is véélste weinig!

Dag 20.
Weer vroeg op om Bryce Canyon te bekijken. Helaas hadden we helemaal niet veel tijd dus hebben we de mooiste uitkijkpunten meegepakt en zullen zeker nog eens terug komen om de mooie hikes te lopen! Toen kwam het spannendste van de hele reis:

Cottonwood Canyon Road:
De Cottonwood Canyon Road is een grotendeels onverharde weg van 47 mijl lang, die van noord naar zuid door het Grand Staircase Escalante National Monument heenloopt. De weg is aangelegd tijdens de jaren '60 van de vorige eeuw, tegelijk met de stroomvoorziening voor de in Bryce Canyon gelegen plaatsen. Als het geregend heeft is de weg onbegaanbaar, ook voor vierwielaangedreven auto's. Bij droge weersomstandigheden, zoals wij ze hadden,is de route geschikt voor alle personenauto's. Deze 'dirtroad' hebben we dus gedaan! Het scheelde meer dan 100 mijl en uur in tijd, te veel om te laten dus. En ach, het is maar onze huurauto haha! Het was een heerlijke rit, we hebben echt heel erg genoten! De omgeving was heel afwisselend, elk deel van de route was op z'n eigen manier erg mooi.

Toen over de verharde weg door naar Page. Als echte avonturiers hadden we hier van te voren niets geboekt. En tja, toen kwam het verhaal van Jozef en Maria naar boven. In géén enkele herberg was er plaats voor ons. (Of we moesten 140 dollar betalen!) In de wijde omgeving is er geen stadje te vinden dus zijn we maar verder gecruisd naar het stadje Flagstaff 135 mijl verderop. We zitten nu dan eindelijk in een motel! Het is een beetje uit de route, want de Grand Canyon, onze volgende stop, zijn we al voorbij gereden. Maar het is gelukkig morgen maar een 'klein' stukje terug rijden naar de Grand Canyon.

Bedankt voor alle leuke reacties die we krijgen! Vinden we erg leuk om te lezen!

Steenbruggen

Mevrouw Steenbruggen... Nee, helaas voor jullie dat ben ik niet!
We zijn keurig ongetrouwd uit Las Vegas gekomen!

Dag 17

Vroeg opgestaan om uit Death Valley te vertrekken. We hebben ondanks de hitte nog redelijk goed geslapen. (De moeheid begint redelijk toe te slaan, Mark riep zelfs al dat ie toe was aan vakantie! hihi!). We reden weer mijlen achtereen in niemands land met wel 5 toegemoet komende auto's! Onderweg nog even gestopt in een zogenaamde gohsttown. Mark vondt het wat minder want er is niks te doen. (Euuuh, Mark wat is de definitie van gohsttown?)
Vlotjes maar weer doorgereden en in de staat Nevada beland.
Een héél stuk woestijn en dan in ineens: Boem, een stad!

In Las Vegas aangekomen zijn we over de strip gereden naar ons hotel. Gelukkig mag je een hoop U-turns maken bij stoplichten want oversteken is er niet bij. De 'Strip' zoals Las Vegas Boulevard wordt genoemd is een 6-baansweg (of heet dat 3?) en er rijden taxi's en limo's af en aan! We sliepen in het Flamingo hotel. Erg mooi en groot! De kamers zijn pas gerenoveerd en zien er erg mooi uit. Het bed is gewoon te goddelijk om vanaf te komen! (later ook heerlijk op geslapen!).

De temperatuur begon al weer aardig op te kruiipen dus besloten we onze middag maar te beginnen met een duik in het zwembad. Ontzettend druk maar je kan er heerlijk op een strandbedje liggen. De serveersters, in roze bikini, lopen af en aan met Bud Light (Bier) en Strawberry Margaritha's. Wij hebben ons ingehouden en na een verfrissende duik weer naar de hotelkamer. Tijd om de Strip te verkennen.

In één dagje is dat niet te doen, dus we komen hier zeker nog eens terug!
We hebben de M&M store onveilig gemaakt en hebben ons te goed gedaan aan speciale smaakjes M&M's zoals Peanutbutter en Puur! Jammie!
Ze hadden echt vanalles in M&M stijl van sokken tot kerstballen en van een pokerset tot pannenlappen! Echt te gek!

Verder uiteraad allerlei mooie casino's bekeken en 's avonds een gokje gewaagd!
Ik heb van mijn 20 dollar nog maar 11 cent over! (Ben gelukkig in de liefde!)
Mark heeft het iets beter gedaan, maar niet om over naar huis te schrijven.
De miljoenen zijn ons helaas gespaard gebleven! (En ach, wat is een miljoen dollar tegenwoordig nog maar waard?)

Dag 18

De volgende dag hebben we nog snel even het Venetian hotel meegepakt. (Die waren we zowaar vergeten!) Met de beroemde geschilderde plafonds en echte gondeliers. Erg leuk.
Toen we naar hetTreasure Island hotel wilde bezoeken kwam Mark er achter dat ie z'n mobiel vergeten was op de hotelkamer. (Je zult vast denken, hoe kan dat nou? Mark is verkleefd met zijn mobieltje! Nou dat dacht ik dus ook!). Via de congierge en de incheck balie kwamen we in de kelder uit bij de afdeling Lost and Found. (Waar we overigens hele koffers zagen staan en een rolstoel (hoe kan je die verliezen?)). Toen we keurig in het Engels vroegen over een 'cellphone' gevonden was. Antwoordde de vriendelijke man in het Nederlands (met een zwaar Amerikaans accent). Ja, een ik heb een cellphone gevonden! We waren even zwaar verbaasd!
Wat bleek, hij had het mobieltje bekeken om het keurig in zijn computersysteempje te verwerken en hij zag allerlei nederlandse termen! Zijn ouders wonen in Haaksbergen en hj woont al jaren in Las Vegas. Wat een toeval! (Beetje jammer dat ik daarvoor nog tegen Mark zei, toen we aan het wachten waren en Mark de autosleutels iets te hard neergooide; 'Is dat een stille hint ofzo?' Oepsie!

Na weer een lange rit door de zindernde hitte en een vre-se-lijk saaie snelweg kwamen we via een klein stukje Arizona aan in Springdale Utah. We hebben gegeten in een (te) luxe restaurant (voor onze korte broek en slippers! hihi!) en zijn lekker gaan slapen!

Gezocht: Een airco die wel onder de 20 graden koelt.

Ik zit nu op de motelkamer het stukje te typen. We lopen een klein beetje achter, maar hebben al een paar dagen geen internet. Vandaar dat ik het nu maar vast typ en als we straks verbinding heb, het erop zet! We zijn dus in Death Valley. Het is ontzettend warm. Qua temperatuur viel het, volgens zeggen, nog enigsinds mee, maar om te slapen in zulke laffe hitte is niet te doen! (al sliep ik natuurlijk wel als een roosje! :-D) De aircondition hebben we op het koelst afgesteld (20 graden celcius) maar hij moet wel uit 's nachts, ik vraag me af we wel aan zoveel decibellen blootgesteld mogen worden!

Dag 13

We hebben vannacht heerlijk geslapen in onze tent-cabin. Ons eten (en toiletspullen!) veilig opgeborgen in een 'Bearlocker' want er worden hier nogal eens beren gesignaleerd.
Je mag niets qua eten- en drinkenswaren in de auto of tent laten liggen. Of alles wat naar eten ruikt (ook tandpasta enzo). Overal wordt je gewaarschuwd dat die schattige zwarte beertjes, toch niet zo schattig zijn als ze honger hebben! Menig auto is in de vernieling geholpen omdat moeder-beer iets lekkers dacht te ruiken.

Yosemite is een prachtig groen park. Vrij vlak, want het ligt in een dal, en mooie wandelpaden. Mark en ik besloten twee korte wandelingen te maken, naar het Mirrorlake (waarvan we ons werkelijk afvragen of we die wel echt hebben gezien, of dat het een stuk breed rivier was)
Bij de tweede wandeling stonden wel duidelijke bordjes en liepen naar de Lower Yosemite Fall. Een prachtige waterval, waarvan je lekker afkoelde! haha. Verder kan ik over Yosemite niet veel vertellen. Het is echt een park dat je gezien moet hebben. Het is onbeschrijfelijk mooi dus!
In Yosemite wordt afgeraden om zelf met de auto rond te rijden (voor het milieu uiteraard, en omdat de parkeerplaatsen bomvol staan). Er rijden bussen rond die je naar de belangrijkste punten brengt. Ideaal! 's Avonds, na wat puzzelen, het verslag schrijven (met pen en papier) en beetje rondlopen weer vroeg naar bed, want er is werkelijk niets te doen. Geen stroom, geen vermaak en we weigeren en pakje spelkaarten te kopen à $ 4,00!! (Goedkopen NL'ers zijn we weer)De volgende morgenvroeg op, om het park weer uit te rijden!

Dag 14

Het was een prachtige roadtrip!! (Nog steeds vreselijk eng!) We zijn via Kings Canyon en Seqouia National Park waar we weer vanalles prachtigs hebben gezien gereden. In Kings Canyon hebben we nog in de sneeuw gestaan! In Sequoia hebben we de grootste boom van Amerika gezien, deze wordt wel de National Kerstboom van de Verenigde Staten genoemd. Hij is inderdaad énorm! (De dikke boom in Laren is er niks bij).
Ook zijn we op Moro Rock geweest, inderdaad op! 10 minuten traplopen (ikgoogle net: 400 treden!!!)met hoogtevrees is werkelijk afzien, maar na een tijdje vond ik het uitzicht zelfs prachtig, en durfde ik Mark (of de reling) zelfs los te laten!! (Goed hè papa?)
Uiteraard daarna nog veel meer prachtige natuur en haarspelbochten:

We kwamen aan in Three rivers. Een lange straat met diverse hotels, een golfbaan een een vage pizzaria waar we gegeten hebben. Een Latijns-amerikaanse familie nam het halve 'restaurant' in beslag en toen we beiden een 'small' pizza bestelden hoorden we er helemaal niet meer bij! Haha! Daarna heerlijk geslapen en vroeg weer op voor ons gratis(!) ontbijtje!

Dag 15

Normaal stelt dat ontbijtjeniet zoveel voor, maar dit was erg goed.
Sjuutje, eitje, toast en je kon zelf wafels maken! Jammie! Daarna door naar ons volgende overnachtingspunt.

Eerst even boodschappen gedaan, omdat we op de camping zelf kunnen koken! (achteraf maar goed ook, want geen restaurant in de wijde omgeving te bekennen.)
We zijn uiteindelijk nog duurder uit dan dat we ergens zouden gaan eten, maar goed, we hebben nu wel een lekker stukje vlees om te grillen!
Nog even getankd en toen weer verder naar ons eindpunt van de dag:

Lake Isabella is allemaal een beetje vergane glorie. Het begint een gosttown te worden. Veel lege panden en rond het meer is werkelijk niets te doen. Ook de camping waar we een kabin op hebben gehuurd was uitgestorven. Van oorsprong is het een RVpark (campers) en een pub (waar de plaatselijke hangouderen (4 mannen) zich ophouden). Om bij de kampeerorganisatie KOA te horen hebben ze drie huisje neergezet en een kookeiland gemaakt. Dat was het dan. Op zich zag het er allemaal wel netjes uit, maar een beetje vaag allemaal. Wel een lekkere douche! (niet geheel onbelangrijk)

Dag 16

Op weg naar Death Valley weer veel bergjes beklommen en voornamelijk veel wegen gezien waar je werkelijk niemand tegenkomt! Door een kleine kaartleesfout (wie ikke?) namen we een beetje een detour.. Dat wil zeggen dat het asfalt op een gegeven moment ophield en we wel heel kort langs allerlei rotsen reden... Daar is ons pontiac-je volgensmij niet op gemaakt, maar hij heeft 't overleefd! (Zowel wij, als de auto!) Uiteindelij kwamen we precies op de goede weg uit, en bleek het zelfs een stukje korter te zijn. (Wel langzamer)
Omdat we al vroeg vertrokken waren hebben we de hoogtepunten van Death Valley (noem het gerust het dieptepunt, zie verderop in het verhaal) vandaag al bekeken.
We zijn eerst naar Badwater geweest, het laagste punt van de USA, zo'n 85 meter onder zeeniveau. Het is niet veel meer dan een bordje en een hoop zout maar wel mooi om te zien. Op een berg tegenover is een bordje te zien waar zeeniveau zich bevind.

Daarna naar Devils Golf Course, hier schijnen normaal gesproken grote(re) zoutpilaren tezijn, maar vandaag leek er niet veel te liggen. Er lag één mooi stukje waar ik nog snel een foto van kon maken. Toen we even verderop verder gingen kijken en daarna weer terug kwamen had iemand het stuk meegenomen(?!?). Wat moet je nou met een berg zout? In je koffer en mee naar het thuisland? Leuk op de openhaard ofzo?

En wat wij dan de 'echte' woestijn vinden zijn de Sandy Dunes. De zandduinen dus. Even snel de auto uit en even poseren. (Het begon ontzettend warm te worden). Bijzonder om te zien, maar de duinen op Texel liggen er hetzelfde bij.

Toen naar het motel en lekker afgekoeld. (toen leek het nog te lukken). Omdat er in de hele woestijn maar twee hotels zijn, met bijbehorend restaurant hadden we niets te kiezen.
We hebben gegeten bij het restaurant wat bij ons motel hoort. Daarna konden we alleen nog maar een koude douche nemen en proberen te slapen in de zinderende hitte die de woestijn ons bied.